Stosunek banku do kontroli incydentalnej umów w świetle identycznej kontroli abstrakcyjnej

Muszę zauważyć, że Bank posłużył się ponownie  kłamstwem, czyniąc nietrafnym przywołany argument:

Na gruncie umów już zawartych (umów kredytu w toku) to, czy powyższe postanowienie może zostać uznane za sprzeczne z dobrymi obyczajami i naruszające interesy konsumentów, w kwalifikowanym, rażącym stopniu, podlega indywidualnej ocenie, odrębnie na gruncie każdego przypadku, z uwzględnieniem całokształtu okoliczności towarzyszących zawieraniu umowy.

Nie jest prawdą, że nieuczciwość postanowienia standardowego umowy wymaga oceny indywidualnej. 

Po pierwsze - postanowienia standardowe umowy (tzw. wzorzec umowy) podlegają ocenie abstrakcyjnej i te oceny są wiążące dla innych tożsamych umów zawartych z tym samym przedsiębiorcą.

Po drugie - należy przychylić się do opinii Banku, że można starać się wykazywać nieuczciwość postanowień umowy, zwracając się do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumenta, aczkolwiek może się okazać, że Sąd może nie przyjąć takiego pozwu. Bank niestety powołuje się tutaj na możliwości prawne, które od kilku miesięcy są nieprawdziwe. Uchwała składu 7 sędziów Sadu Najwyższego z dnia 20 listopada 2015 roku, sygnatura: III CZP 17/15, blokuje składanie tego typu pozwów, mówiąc jednocześnie, że postanowienia znajdujące się w Rejestrze mają rozszerzoną moc prawną w stosunku do tożsamych umów zawartych z tym samym przedsiębiorcą.