Stosunek Banku do zasady nominalizmu

W drugiej części zdania drugiego zaczynającej się od słów “a spłata dokonywana jest w PLN po uprzednim przeliczeniu…” Bank twierdzi, że świadczenie zwrotne wynikające z długu względem Banku, może być dowolnie przez strony modyfikowane. W żadnej mierze nie mogę się z tym zgodzić.

Powyższe fakty opisujące naturę umowy kredytu a także jej skutki cywilistyczne prowadzą do wniosku o bezwględnym nominalizmie świadczenia zwrotnego wynikającego ze spłaty mojego długu względem Banku. 

Po pierwsze - prof. Dybowski wskazuje na źródło zasady nominalizmu w konstrukcji umowy pożyczki art.720 k.c. (1981):

Zasada nominalizmu wynika również z art. 720 k.c, stosownie do którego, jeżeli przedmiotem pożyczki są pieniądze, biorący pożyczkę zobowiązany jest zwrócić tę samą ilość pieniędzy, którą otrzymał. Wynika ona także z art. 845 k.c. 

Po drugie - prof. Czachórski wskazuje na źródło zasady nominalizmu w konstrukcji umowy pożyczki art.435 k.z. (1963):

Zasada nominalizmu wynika i z innych przepisów k.z., a w szczególności z przepisów o pożyczce (art. 435) (…) Tak więc art. 435 k. z. głosi, że „jeżeli przedmiotem pożyczki są pieniądze, biorący pożyczkę powinien zwróci „taką sumę pieniężną, jaką otrzymał”.

  

Po trzecie - nieodpowiedzialne słowa na temat nominalizmu świadczenia zwrotnego wynikającego z pożyczki wypowiedział w 1999 roku dr Truszkiewicz podważając słowa prof. Czachórskiego (1963) oraz prof. Dybowskiego (1981). Podaję te słowa dla porządku, podkreślając, że autor nie poparł ich najmniejszą analizą, co czyni je najzwyklejszymi dywagacjami będącymi dodatkowo negacją przedstawionych powyżej opinii prof. Czachórskiego i prof. Dybowskiego. Oto co powiedział dr Truszkiewicz na temat nominalizmu pożyczki (1999):

Do zwrotu pieniędzy ma zastosowanie zasada nominalizmu, zgodnie z którą - jak stanowi art. 358¹ k.c. - spełnienie świadczenia (tutaj - zwrot sumy pieniężnej) następuje przez zapłatę sumy nominalnej. Nie ma jednak przeszkód w stosowaniu różnego rodzaju klauzul umożliwiających waloryzację zwracanego świadczenia (pożyczki), w tym także klauzuli walutowej (art. 358¹ § 2 k.c). 

Powyższe pokazuje niezwykle nieodpowiedzialne słowa wypowiedziane przez specjalistę od prawa rolnego - dr Truszkiewicza. Autor w dwóch zdaniach popełnił bardzo wiele nieodpowiedzianych błędów. Błędów, które mogły wpłynąć na prawników Banku, którzy ulegli wrażeniu, że można pogwałcić nominalizm wynikający z natury świadczenia zwrotnego spłaty długu. 

Prawnicy banku muszą o tym wiedzieć i rozumieć swój błąd. Jeżeli tego nie wiedzą i nie dostrzegają błędu, oznacza to że nie są dostatecznie przygotowani intelektualnie do pełnienia swych funkcji.

Po czwarte - zapłata Banku na rzecz osoby trzeciej skutkuje możliwością odbioru zapłaconej sumy pieniężnej, oznaczonej w Umowie § 5 ust.1 zdanie 2. 

art. 376.

§ 1. Jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych. 

Na podstawie regresu, wynikającego z art.376, Bank ma pełne prawo odebrać zapłaconą oznaczoną w umowie sumę pieniężną. Nie ma jednak prawa tej sumy modyfikować.

Po piąte - wypłata przez Bank na moje konto rozliczeniowe “kosztów około kredytowych” podlega pod działanie art.720 k.c. czego skutkiem jest zwrot oznaczonych w Umowie § 5 ust.1 zdanie 3  i 4 sum pieniężnych. Jest to kwestia bezdyskusyjna.